മൂന്നു കവിതകള്‍

തുമ്പികളല്ല കുഞ്ഞു

മാലാഖമാരാണവ-

രെന്നെന്‍റെ സ്വപ്നം മിസൈല്‍

വീണാകെ തകര്‍ന്നു പോയ്.

കുഞ്ഞുമക്കളേ,ചോര-

യിറ്റുന്നൊരുടലുമായ്

നെഞ്ചകം പൊട്ടിത്തൂവി

വീണതോ ധരാധീനം?

അമ്മമാരുടെ കണ്ണീര്‍

മിഴിയില്‍ മുങ്ങിക്കേറി

വെണ്‍ചിറകിലായ്‌, പാറി_

പ്പോവതെങ്ങനന്തമായ്?

അറിവീലനശ്വര-

രാകുവാന്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട

അവനീബാലാത്മക്ക-

ളഗ്നിയില്‍ സ്ഫുടം ചെയ്തോര്‍

അനഘമതിക്രമ-

കാരികള്‍ക്കുള്ളത്തിലായ്

അപരാധമീ ചെയ്തി-

യെന്നനുബോധാര്‍ത്ഥമായ്

തുമ്പമാര്‍ന്നനവദ്യം

തുമ്പികളെന്നായ് സ്വാത്മം

വെണ്ണലയായിപ്പാറാം

സന്ദേശം സമാരാദ്ധ്യം.

ഒരാളുമില്ലതി-

ന്നരികെ ചോരയി-

ലെഴുതിയതെന്താ-

 ണതില്‍ രേഖാങ്കിതം?

ഉടലതുണ്ടാവാ-

മടര്‍ന്ന വാര്‍പ്പിന്റെ-

യടിയിലെങ്ങാനു-

മവള്‍തന്‍ മാതാവും.

ഒരു കുഞ്ഞിക്കൈ-

യതു ചോദിക്കയാം

തകര്‍ക്കുന്നെന്തിനാ-

യൊരു രാഷ്ട്രം,വംശം?

ഉടലതു മണ്ണി-

ലമര്‍ന്നിരിക്കിലും

ഒരു വിരല്‍ ചൂണ്ടി-

യിരിപ്പതെന്‍ നേര്‍ക്കും.

പറയൂ ലോകമേ

പകരമില്ലാത്ത

കൊലയ്ക്കു കാവലാ-

യിരിപ്പതെന്തിനായ്?

പുതച്ചിട്ടുണ്ട് പുലര്‍-

വെയിലെന്നാരോ വെള്ള

പുലരും ലോകം കിനാ-

ക്കാണുകയാവാമവര്‍.

ചിലരോ രക്തം കൊണ്ട്

മൈലാഞ്ചിയണിഞ്ഞവര്‍

ചിലരോ രക്തം വാര്‍ന്നു

നീലയായ് പൊഴിഞ്ഞവര്‍

ചിലരോ രക്തം കുട-

ഞ്ഞെന്ന പോലുടലാര്‍ന്നോര്‍

ചിലരോ രക്തത്തിലേ

കുളിച്ചു കിടപ്പവര്‍

ചിലരോ കൈകാലറ്റോര്‍

കോടിയ മുഖമായോര്‍

തലയറ്റവര്‍ അംഗ-

ഭംഗമാര്‍ന്നഴലറ്റോര്‍

എങ്ങനെ കാണും കാണാ-

ക്കാഴ്ചകളപരാധം

വിങ്ങുമാറാത്മാഹന്ത

നിറയ്ക്കും പരബോധം?