തീമൊട്ട്-മോഹനകൃഷ്ണൻ കാലടി എഴുതിയ കവിത

മിന്നുന്നൊരു പ്രാണിയൊത്തിരിനേരമായ്

ജന്നലിൽ വന്നു മുട്ടുന്നു

ഒന്നു ചെറുതായ് തുറന്നു നോക്കുമ്പൊഴേ –

യ്ക്കിങ്ങുപറന്നു കേറുന്നു

എങ്ങുമിരിയ്ക്കുവാനാവാത്തിരക്കുപോ-

ലങ്ങുമിങ്ങും പതറുന്നു.

മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ മന്ദാരബൾബിനെ

ഒന്നു വലംവച്ചിടുന്നു

ചാരത്ത് ചെന്നുമ്മ വയ്ക്കുന്ന പോലതിൻ

കാതിലെന്തോ വിതറുന്നു.

പുന്നാരമേതാണ്ട് തൊട്ട പോലെ കവിൾ –

ച്ചില്ലിൽ തുടുപ്പ് പാളുന്നു.

പിന്നെയുമെന്തോ തിടുക്കം അതോ തൊട്ടു

പൊള്ളിയോ, പൊള്ളിച്ചതാമോ

വന്ന വഴിയോടൊരു പൊയ്ച്ചിരിനന്ദിയും

ചൊല്ലാതെ പാറിമറയുന്നു

പോയതെങ്ങോട്ടത് വിണ്ണിലേയ്ക്കോ വേറെ –

യേതന്യഗോളത്തിലേക്കോ?

അന്യലോകത്തിന്നിരുട്ട് ഗർഭം ധരി –

ച്ചുള്ളൊരു തീമൊട്ടിലേയ്ക്കോ?

ആ വിചാരത്തിനെ തൊട്ടും തൊടാതെയും

ഏതോ ചിറക് വീശുമ്പോൾ

ഉള്ളിലെ ദീപകം കാണാതെയാവുന്നു,

പിന്നിലായ് ജന്നലടയുന്നു

ചുറ്റും സുഗന്ധം കലർന്നൊരു വെണ്മയാ –

ണപ്പൊഴും പൂത്തു നിൽക്കുന്നു