വറുതിയും വസന്തവും

ഇണങ്ങാത്ത നിമിഷങ്ങൾ കശക്കി

ഇണങ്ങുന്ന നിമിഷങ്ങൾ ഒറ്റപ്പെടുന്നു

സമയബോധം ചുരുങ്ങുന്നു.

ഒന്നുകിൽ ഊർജത്തിന്റെ ഉറവ

അഗ്നിപർവ്വതത്തിൽ നിന്ന്

അല്ലേൽ അന്റാർട്ടിക്കയിൽ നിന്ന്

ഇനി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലെന്ന്

ഉരുവിടുമ്പോൾ

അവൾക്ക് ബോറടിക്കുന്നു.

അവൾ പാടുപെടുന്ന രാവും പകലും

എനിക്ക് തരുന്നു

ഇതിൽ കൂടുതലൊന്നും

അവൾക്ക് ചെയ്യാനില്ല.

ഭ്രാന്തിന്റെ വിയർത്ത കണങ്ങൾ

നെറ്റിയിൽ ഒഴുകുമ്പോൾ

വീണ്ടും ഫാനിന്റെ വേഗത കൂട്ടുന്നു.

ഒരിണയുടെ എല്ലാ ധർമ്മങ്ങളും

അവൾ ചെയ്തിട്ടും

ഞാനെന്തിനാണ് കോപിക്കുന്നത് ?

അകവും പുറവും വേർതിരിയുന്നില്ല

പണ്ട് കുന്നിൽ നിന്ന് നക്ഷത്രങ്ങൾ കണ്ടിരുന്നു

ഇന്ന് കുന്ന് സമതലമാണ്.

അവൾ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു

മനസ്സുണ്ടേൽ സമതലത്തിൽ നിന്നും

നക്ഷത്രങ്ങളെ കണ്ടുരസിക്കാം

നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഭൂതകാലം ചികയുന്നത്?

കവിതയെഴുതാനാണെങ്കിൽ നന്ന്

അല്ലാതെ ചികഞ്ഞ് വൃത്തികേടാക്കേണ്ട

എന്നും വറുതിയുടെ കാലമാകില്ല

വറുതിയും വസന്തവും

ആരുടെയും സ്വന്തമല്ല

നിങ്ങൾ ഒരു കുളി കഴിഞ്ഞ്

ഭക്ഷണം കഴിച്ച്

ഉറങ്ങാൻ കിടക്ക്

ഒരു നല്ലയുറക്കത്തിന്

പലതും മായക്കാൻ കഴിയും